Η Συκιά αρχίζει και ξαναβρίσκει το χρώμα της…
Η Συκιά αλλάζει και αποκτά μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο από το παραδοσιακό της χρώμα.
Με την πλακόστρωση των μικρών και μεγάλων της δρόμων και σοκακιών , ένα έργο που ξεκίνησε τον τελευταίο χρόνο από τον Δήμο, η όψη έχει αισθητά αλλάξει και αρχίζουν να αναδυκνυονται η μοναδική αρχιτεκτονική των παλιών σπιτιών της και η γραφικότητα των γειτονιών μέσα στα ίδια αυτά τα σοκάκια.
Μια βόλτα μέσα στη Συκιά , τους τελευταίους μήνες , σε κάνει και αισθάνεσαι πραγματικά πως ταξιδεύεις πίσω στο χρόνο.
Καλντερίμια στρωμένα με γρανίτη και κάθε γωνιά να κρύβει και μια αισθητική έκπληξη με αρώματα από γλαστρες και κήπους, και μια βαθιά αίσθηση μυσταγωγίας σε κάθε βήμα σε κάθε τικ του ρολογιού να σε ταξιδεύει όλο και πιο βαθειά σε μέρη παράξενα γνωστά και οικεία.
Άνθρωποι φιλόξενοι στις αυλές και παιδιά να παίζουν στο δρόμο και φωνές γεμάτες μουσική , αν αυτό δεν είναι η Συκιά τότε έκανα κάποιο λάθος ;
Όχι φυσικά , στη Συκιά είμαστε και κάνουμε βόλτα στα σοκάκια της…
Από εδώ το παλιό Δημοτικό σχολείο με τις πέτρινες κολόνες του , μου μοιάζει με την Ακρόπολη των Αθηνών, τα τοίχη του καθώς προχωρώ δίπλα τους με τα πεύκα στις αναβαθμίδες τους να αναμιγνύουν το άρωμα τους με τον αέρα μου κόβουν την ανάσα.
Οι φωνές των παιδιών που παίζουν εκεί ψηλα στο προάυλιο είναι οι δικές μας, όλων όσων πέρασαν από αυτο το σχολείο, που παίζουν κυνηγητό και μπάλα και που οι φωνές τους φτάνουν μέχρι την πλατεία.
Εκεί ο Κολόβης και ο Χαρίλαος σερβίρουν καφέδες στα τραπεζάκια γεμάτα κόσμο μπροστά στα καφενεία τους , σήμερα το ΚΑΠΗ με τα περήφανα γερατειά της Συκιάς συνεχίζουν την κουβέντα και την “ξερή” στον ίδιο χώρο με το ίδιο άρωμα και την ίδια αίσθηση με τότε.
Θα πάρω φλόκες από τον Αριστατέλη με τα ψιλά που έχω στην τσέπη και μασώντας θα βγώ μπροστά στην νέα πλατεία , μια που είναι Κυριακή και σκοτινειάζει, θα πάρω τον δρόμο τον κεντρικό όπου όλο το χωριό σήμερα κάνει τη βόλτα του.
Όλοι φοράν τα καλά τους και οι Καφετέριες και τα μαγαζιά γεμάτα φίσκα, από την Ραφαέλα στον Γουγούλη και στον Καζάκα εώς τον Τσαιράκο και τον Μασούρα δεν βρίσκεις κάθισμα να καθίσεις.
Και ο δρόμος μπροστά σήμερα μέρα που είναι.. το “Νυφοπάζαρο” , δεν χωράς να περάσεις.
Παιδιά τρέχουμε στους γεμάτους δρόμους,σήμερα είπαμε είναι Κυριακή, θα φάμε πάστα στην καφετέρεια και παγωτό από τον Μπανάβα στην γωνία της πλατείας , μετά θα πάρουμε σουβλάκι από τον Καζάκα και θα πάμε για ύπνο γιατί αυριο το πρωί έχει σχολείο και ο Δάσκαλος έχει μια “βίτσα” από λυγαριά που σε κάνει να θυμάσαι…
Θα χτυπήσει το κουδούνι και θα ξεχυθούμε πάλι στους δρόμους και τις γειτονιές μας, ο καθένας στη δική του.
Το απόγευμα θα μαζευτούμε όλη η γειτονιά, έχουμε “πόλεμο” με τους άλλους από την άλλη γειτονιά, σπαθιά και τόξα , βέργες και κοντουρούπια θα ανοίξουν κεφάλια και ξύλο θα πέσει, αλλά πριν πέσει το σκοτάδι θα παίξουμε κρυφτό και ιστοριες για φαντάσματα θα πούμε…
Ναι εδώ είμαστε , στην Συκιά και τίποτα δεν είναι πιο όμορφο από αυτό…
Συνεχίζεται…..
